به تازگی فهمیدم که این گردی که من صب به صب با قاشق از تو پاکتش به جای صبونه میخورم و به زمین و زمان فحش میدم که چرا آدم برای یه چیکه ویتامین باید همچین مزه مزخرفی رو تحمل کنه، پودریه که باید بریزمش تو شیر و بذارمش تو مایکروویو که یه غذای بهشتی - تو مایه های حلیم با طعم ملایم دارچین یا سیب سبز - درست بشه.