طمع رستگاری نیست؛ خرده امیدیست تا اکسیر زمان زنگار دل بکاهد. اگر نه به تمام، همان قدر بس که فرصت نفسی باشد و سایه را از پس این همه خاطره مجال استقامتی؛ تا باز ببینیم که این بار کدامین پرّمان نشسته بر سکان تیری به سویمان باز آید.