شما هنگام سختی دعا می‌کنید و در هنگام فقر و نیاز زبان به نیایش می‌گشایید. کاش در روزگار نعمت و شادی نیز دعا می‌کردید.
زیرا حقیقت دعا جز این نیست که شما هستی خویش را در اثیر آسمانی و اکسیر زندگی گسترش می‌دهید.
اگر برای نیل به شادی دعا می‌کنید و ظلمات غمهای خویش را به آسمان می‌فرستید، شادی شما نیز باید نور صبحگاه قلبتان را در فضا پخش کند.
و اگر هنگامی که روحتان شما را به دعا می‌خواند کاری جز گریه نمی‌توانید کرد، روحتان باید شما را چندان بدین گریه برانگیزد و چندان پافشاری کند تا بتوانید با خنده و شادی به آستان دعا روید.
جبران خلیل جبران.